divine tales

  ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਫੁਰਮਾਇਆ- ਨਿਰਗੁਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਸਭ ਥਾਈਂ ਵਰਤਦੀ ਹੈ।  ਪਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਸਰਗੁਣ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਇਹ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦੱਸਿਆ ਕਿ- ਨਿਰੰਕਾਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੈ। ਉਹ ਪਰਮ ਜੋਤ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਕੋਈ ਨਾਮ ਤੇ ਰੂਪ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਰ ਜਿਸ ਵਕਤ ਇਸ ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਵਾਸਤੇ ਉਹ ਸ਼ਕਤੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਕੋਈ ਮਿਸ਼ਨ ਵਾਸਤੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦਾ ਕੋਈ ਨਾਮ ਰੂਪ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਰ ਸਰਗੁਣ ਦਾ ਨਾਮ ਅਤੇ ਰੂਪ ਹੈ। ਪਰ ਜਿਸ ਵਕਤ ਉਹ ਆਪਣਾ ਮਿਸ਼ਨ ਪੂਰਾ ਕਰਕੇ ਵਾਪਿਸ ਉਸ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਮਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਵੇਲੇ ਕੋਈ ਨਾਮ ਤੇ ਰੂਪ ਨਹੀਂ। ਨਿਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੈ। ਅੱਠਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸਾਹਿਬ ਗੁਰੂ ਹਰਿਕ੍ਰਿਸਨ ਸਾਹਿਬ ਇਸ ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਤਸ਼ਰੀਫ ਲਿਆਏ। ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਨੀਤ ਨਵਾ ਸਦਾ ਸਦਾ ਦਾਤਾਰੁ ॥ ਜਦੋਂ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ- ਨਵੇਂ ਹੀ ਖ਼ੇਡ ਖ਼ੇਡਦਾ ਹੈ।  ਨਵੀਆਂ ਹੀ ਦਾਤਾਂ ਬਖਸ਼ਦਾ ਹੈ।  ਨਵੀਂ ਲੀਲ੍ਹਾ ਰਚਦਾ ਹੈ।  ਸਾਹਿਬ ਨਾਮ ਤੇ ਰੂਪ ਲੈ ਕੇ ਆ ਏ ਹਨ। ਪੰਜ ਸਾਲ ਤੇ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਆਯੂ ਹੈ।  ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਗੱਦੀ ਤੇ ਬਿਰਾਜ਼ਮਾਨ ਹੋਏ ਹਨ।  ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਇੱਕ ਪ੍ਰੇਮ ਲੀਲ੍ਹਾ ਰਚ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।  ਜਿਸ ਵਕਤ ਨਾਮ ਅਤੇ ਰੂਪ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਲੀਲ੍ਹਾ ਰਚ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਹੜੀ ਉਹ ਪ੍ਰੇਮ ਲੀਲ੍ਹਾ...

  एक दिन बाबा नंद सिंह जी महाराज ने निम्नलिखित पवित्र घटना का उल्लेख किया- एक जंगल में वृक्ष के नीचे एक श्रद्धालु सिक्ख भाई गोइन्दा (कोठाजी) समाधि में लीन था। भक्ति में लीन वह दिन, महीनों और वर्षों की गिनती तक भूल चुका था। यहाँ तक कि उसे अपने-आप की भी सुध नहीं थी। अपने प्रिय सतिगुरु के प्रेम में मस्त वह गुरु-चेतना में पूरी तरह लीन था।  सति गुरु  के दर्शन पाने की उसकी प्रबल इच्छा और व्याकुलता इस सीमा तक पहुँच गई कि परमप्रिय, परमदयालु व अन्तर्यामी सतिगुरु अपने-आप को अब और रोक नहीं सके।  घोड़े पर सवार होकर श्री गुरु हरगोबिन्द साहिब अपने कई सिक्खों के साथ उस पवित्र स्थान की ओर तेज़ी से चल पड़ते हैं, जहाँ उनका प्यारा सिक्ख कई वर्षों से ईश्वर-स्वरूप छठे गुरु नानक जी के दर्शनों की एक झलक पाने के लिए आतुर था। श्री गुरु हरगोबिन्द साहिब अपने प्रिय भक्त को आदेश देते हैं कि प्रिय दर्शनों की जिस प्रबल इच्छा के पूरा होने की प्रतीक्षा करते हुए उन्होंने भक्ति में लीन रह कर अनेक वर्ष साधना की है, अब वह इस को संतुष्ट करें, अपनी इच्छा को पूरा होते हुए देखें। श्री  सति गुरु...

ਇਕ ਵਾਰ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਨਿਮਨ-ਲਿਖਤ ਪਵਿੱਤਰ ਘਟਨਾ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ- ਇਕ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਇਕ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਸਿੱਖ ਭਾਈ ਗੋਇੰਦਾ ਜੀ ਇਕ ਦਰਖ਼ਤ ਹੇਠਾਂ ਡੂੰਘੀ ਸਮਾਧੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਹੈ।ਸੱਚੀ ਭਗਤੀ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਉਹ ਦਿਨਾਂ, ਮਹੀਨਿਆਂ ਅਤੇ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭੁੱਲ ਗਿਆ।  ਉਹ ਆਪਣਾ ਆਪ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ।  ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਗੋਚਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।  ਉਹ ਗੁਰੂ-ਚੇਤਨਾ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਬਲ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਵਿਆਕੁਲਤਾ ਇਸ ਸੀਮਾਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਕਿ ਸਰਬ ਪਿਆਰੇ, ਸਰਬ ਦਿਆਲੂ, ਸਰਬ ਗਿਆਤਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ।  ਉਹ ਆਪਣਾ ਘੋੜਾ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।   ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿ ਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਘੋੜ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਕਈ ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ ਉਸ ਪਵਿੱਤਰ ਅਸਥਾਨ ਵੱਲ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰਾ ਸਿੱਖ ਤੀਬਰਤਾ ਨਾਲ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦੀ ਇਕ ਝਲਕ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।  ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਭਗਤ ਨੂੰ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਿਸ ਪ੍ਰਬਲ ਇੱਛਾ ਲਈ ਉਸਨੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਅਤੇ ਭਗਤੀ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸਾਲ ਬਿਤਾ ਦਿੱਤੇ ਹਨ, ਉਸਨੁੰ ਉਹ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰਨ।  ਪਵਿੱਤਰ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਆਦੇ...