Posts

Showing posts from January, 2010

ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਨਿਮਰਤਾ

Image
ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਇਕ ਦਫਾ ਇਕ ਪਾਵਨ ਸਾਖਾ ਸੁਣਾਇਆ-       ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਅਠਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਆਯੂ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਗਦੀ ਤੇ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਹੋਏ। ਦੂਰੋਂ-ਦੂਰੋਂ ਸੰਗਤਾਂ ਹੁਮ-ਹੁਮਾਂ ਕੇ ਪੰਜਵੇਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਚਲ ਪਈਆਂ।       ਕਾਬਲ ਤੋਂ ਵੀ ਸੰਗਤ ਤੁਰੀ ਹੈ। ਰੋਜ਼ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਪੜਾਵ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਸਵੇਰੇ ਫੇਰ ਅਰਦਾਸਾ ਸੋਧ ਕੇ ਚਾਲੇ ਪਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਆਖਿਰੀ ਦਿਨ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਪਹੁੰਚਨਾ ਹੈ , ਪ੍ਰਣ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅਜ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਕੇ ਹੀ ਪਰਸ਼ਾਦਾ ਛਕਾਂਗੇ। ਪਰ ਜਿਥੇ ਅਜ ਕਲ ਗੁਰੂ ਦੁਆਰਾ ਪਿਪਲੀ ਸਾਹਿਬ ਹੈ (ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਦੇ ਵਿਚ) ਉਥੇ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਹਨੇਰਾਂ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਣਗੇ। ਉਥੇ ਭੁੱਖੇ ਹੀ ਆਰਾਮ ਕਰਣ ਵਾਸਤੇ ਲੇਟ ਗਏ। ਪ੍ਰਣ ਜੁ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰਸਨ ਕਰਕੇ ਹੀ ਪਰਸ਼ਾਦਾ ਛਕਾਂਗੇ।        ਉਧਰ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਉਠ ਕੇ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ  ਮਾਤਾ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੂੰ ਅਵਾਜ਼ ਦਿੰਦੇ ਹਨ- ਗੰਗਾ ਜੀ, ਪਰਸ਼ਾਦਾ ਤਿਆਰ ਕਰੋ।  ਮਾਤਾ ਗੰਗਾ ਜੀ ਕਹਿਣ ਲਗੇ - ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ਼ ਹੁਕਮ ਦਿਉ ਜਿਨਿੰਆਂ ਦਾ ਵੀ ਪਰਸ਼ਾਦਾ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਹੈ ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਤਿਆਰ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ।  ਸਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਿ- ਨਹੀਂ ਗੰਗਾ ਜੀ, ਅਜ ਸਾਨੂੰ ਗੁ...

ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਫਲ

Image
ਏਕ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਸਭ ਊਪਰਿ,  ਜੇਹਾ ਭਾਉ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਈਐ॥   ਸਤਿਗੁਰ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਭਾਈ  ਵਿਣੁ ਭਾਗਾ ਕਿਆ ਪਾਈਐ॥  ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾਂਉਦੇ ਹੋਏ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਇਕ ਪਾਵਨ ਸਾਖਾ ਸੁਣਾਇਆ।  ਇਕ ਦਿਨ ਭਾਈ ਬਾਲਾ ਜੀ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਇਕ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ-   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਇਕ ਸ਼ੰਕਾ ਦਿਲ ਵਿਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਆਗਿਆ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੂ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਪ ਕੋਲੋ ਪੁੱਛ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?  ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਬਾਲਾ ਜੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਸੀ।   ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਤਿ ਨਿਮਰਤਾ ਵਿਚ ਕਿਹਾ-  ਭਾਈ ਬਾਲਾ ਜੀ ,ਨਿਧੜਕ ਹੋ ਕੇ ਪੁੱਛੋ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਸੰਕੋਚ ਹੈ।   ਅੱਗੋਂ ਭਾਈ ਬਾਲਾ ਜੀ ਕਹਿਣ ਲਗੇ-  ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ, ਮੈਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਹਾਜਰੀ ਭਰੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਜਿਆ ਹੈ, ਪ੍ਰਸੰਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਰਿਝਾਇਆ ਹੈ। ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ, ਤੁਸੀਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਵਾਸਤੇ ਆਏ ਹੋ, ਬੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗਲ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਉਤੇ ਮਹਾਨ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਗਏ ਹਨ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਸ਼ੰਕਾ ਇਹ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋ ਕੋਈ ਭੁੱਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਈ, ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਈ?  ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿ...

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦਾਤਾ ਬਖ਼ਸ਼ ਲੈ। ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਬਖ਼ਸ਼ ਲੈ।

Image
  ਮੇਰੇ ਸਰਤਾਜ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਇਕ ਪਾਵਨ ਸਾਖੀ ਸੁਣਾਈ-  ਇਕ ਜੋਗੀ ਸ਼ੰਕੇ ਦੇ ਵਿਚ ਫੜ੍ਹਿਆ ਗਿਆ, ਰਾਜ ਵਲੋਂ ਸੂਲੀ ਦੀ ਸਜਾ ਮਿਲ ਗਈ, ਉਸ ਨੇ ਬੜਾ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਿਦੰਗੀ ਵਿਚ ਕੋਈ ਪਾਪ ਨਹੀ ਕੀਤਾ, ਫੇਰ ਇਹ ਸੂਲੀ ਦੀ ਸਜਾ ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਮਿਲੀ? ਕਿਤੇ ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਕਿਸੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਤਾਂ ਕੋਈ ਪਾਪ ਨਹੀ ਕਰ ਬੈਠਾ। ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਯੋਗ ਸ਼ਕਤੀ ਦੁਵਾਰਾ ਅਪਣੇ ਸੌ ਜਨਮਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਵੇਖਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ੧੦੦ ਜਨਮਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਜਨਮ ਵਿਚ ਕੋਈ ਪਾਪ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਸੌ ਜਨਮਾਂ ਤੋਂ ਬੈਠਾ ਭਗਤੀ ਹੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਯੋਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਮਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।   ਫਿਰ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸੂਲੀ ਦੀ ਸਜਾ ਕਿਉਂ ਮਿਲੀ? ਜਦੋਂ ੧੦੧ ਵੇਂ ਜਨਮ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਕੀ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ੯ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਹੈ ਇਕ ਕਿੱਕਰ ਦੇ ਥੱਲੇ ਬੈਠਾ ਹੈ, ਕਿੱਕਰ ਦੀ ਸੂਲ ਨਾਲ ਇਕ ਟਿੱਡੇ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਖੇਡਦੇ-ਖੇਡਦੇ ਉਸ ਟਿਡੇ ਨੂੰ ਉਸ ਸੂਲ ਦੇ ਵਿਚ ਪਰੋ ਦਿਤਾ। ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਦੇਖਕੇ ਇਕ ਦਮ ਸੋਝੀ ਪਈ ਕਿ ਇਹ ਜਿਹੜਾ ੧੦੧ ਵੇਂ ਜਨਮ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ ਉਸ ਹਿਸਾਬ ਦਾ ਕਰਜ਼ਾ ਹੁਣ ਇਸ ਸੂਲੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਨਾਲ ਮੁੱਕ ਜਾਏਗਾ, ਬੇਬਾਕ ਹੋ ਜਾਏਗਾ। ਇਹ ਸੂਲੀ ਦੀ ਸਜਾ ਉਸ ਕਸੂਰ ਦੀ ਸਜਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ੧੦੧ ਜਨਮ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ ।   ਹਜੂਰ ਨੇ ਇਕ ਹੋਰ ਇਲਾਹੀ ਬਚਨ ਸੁਣਾਇਆ-  ਇਕ ਤਪਸਵੀ ਸ਼ਿਲਾ ਤੇ ਬੈਠ...