ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ - ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ।
ਸਾਧ ਸੰਗਤ, ਫਿਰ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਇੱਕ ਪਾਵਨ ਸਾਖੀ ਸੁਣਾਈ।
ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ-
ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਭੁੱਚੌਂ ਦੀ ਜੂਹ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹਨ, ਬਿਰਾਜ਼ਮਾਨ ਹਨ। ਉੱਥੇ ਕੁੱਛ ਫਾਸਲੇ ਤੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪਲੇਗ ਫੈਲ ਗਈ ਹੈ। ਉੱਥੇ ਦੇ ਲੋਕ ਮਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ। ਜਿਸ ਵਕਤ ਪਲੇਗ ਫੈਲੀ ਹੈ, ਲੋਕ ਪਿੰਡ ਛੱਡਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਏ। ਕਿਸੇ ਸਿਆਣੇ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਆਏ ਹੋਏ ਹਨ, ਉਹ ਭੁੱਚੌਂ ਦੀ ਜੂਹ ਵਿੱਚ ਠਹਿਰੇ ਹਨ, ਚਲੋ ਆਪਾਂ ਉੱਥੇ ਚੱਲੀਏ।
ਪਿੰਡ ਦੇ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕਿਸ ਅੱਗੇ? ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਅੱਗੇ। ਰੋ ਕੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ-
ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਬੜੀ ਬਿਪਤਾ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਏ ਹਾਂ, ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਇਸ ਵੇਲੇ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ, ਸਾਨੂੰ ਬਖਸ਼ੋ, ਸਾਨੂੰ ਬਚਾਓ।
ਫਿਰ ਕਿਹਾ-
ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ਼ ਅਸੀਂ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਪਾਸ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਸਾਡੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨਗੇ। ਸਾਡੇ ਬਾਲ-ਬੱਚੇ, ਮਾਈ ਭਾਈ ਸਭ ਬਚ ਜਾਣਗੇ।
ਇਹ ਅਰਦਾਸ ਕਰਕੇ ਤੁਰੇ ਹਨ।
ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਬਾਹਰ ਹੀ ਬੈਠੇ ਸੀ, ਜਾ ਕੇ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਕੇ ਨਮਸਕਾਰ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਫੁਰਮਾਇਆ-
ਫੁਰਮਾਇਆ-
ਇੰਨੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਿਤੇ ਆਪਣਾ ਸੱਜਾ ਚਰਨ ਖੱਬੇ ਚਰਨ ਉੱਤੇ ਰੱਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਚੋਲਾ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋਇਆ ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸੱਜੀ ਲੱਤ ਪਲੇਗ ਦੇ ਦਾਗਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਏ ਸਾਰੇ ਦੇਖ ਕੇ ਕਿ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਹੋਇਆ ਕਿ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਹੀ ਕਸ਼ਟ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਲੈ ਲਿਆ ਹੈ। ਜਿਸ ਵਕਤ ਇਹ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਸ ਵੇਲੇ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਫਿਰ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ-
ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਿ-
ਫੁਰਮਾਉਂਣ ਲੱਗੇ-
ਫੁਰਮਾਉਂਣ ਲੱਗੇ-
ਇਹ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਸੋਝੀ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਾਧ ਸੰਗਤ ਜੀ, ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਫੁਰਮਾਇਆ-
Comments
Post a Comment