divine tales

  ਇਕ ਵਾਰ ਬਚਨ ਕਰਦਿਆਂ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨਿਮਰਤਾ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਦਸ ਰਹੇ ਸਨ, ਕਿਸੇ ਨੇ ਵਿੱਚੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ- ਮਹਾਰਾਜ ਕਰਾਮਾਤ ਕੀ ਹੈ ? ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੇ ਫੁਰਮਾਇਆ-  ਨਿਮਰਤਾ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਕਰਾਮਾਤ ਹੈ ।  ਜਿੰਨੀ ਨਿਮਰਤਾ ਹੋਵੇਗੀ ਉਨੰੀ ਹੀ ਵੱਡੀ ਕਰਾਮਾਤ  । ਰਾਵਣ ਪਾਸ ਬੜੀ ਸ਼ਕਤੀ ਸੀ, ਬੜੀ ਕਰਾਮਾਤ ਸੀ । ਚਾਰੇ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਗਿਆਤਾ ਸੀ, ਬੜਾ ਤਪੱਸਵੀ ਸੀ। ਇੰਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਉਸ ਵਿੱਚ ਨਿਮਰਤਾ ਅਤੇ ਗਰੀਬੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਦੇਖੋ ਉਸ ਦਾ ਕੀ ਬਣਿਆ? ਹਰਨਾਖਸ਼ (ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ ਭਗਤ ਦਾ ਪਿਤਾ) ਨੇ ਕਠਿਨ ਤਪੱਸਿਆ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਾਰੇ ਵਰ ਲਏ ।  ਇੰਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਨਿਮਰਤਾ ਤੇ ਗਰੀਬੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਕੀ ਬਣਿਆ ? ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ਕਤੀ ਸੀ, ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਇਬਾਦਤ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਨਿਮਰਤਾ ਅਤੇ ਗਰੀਬੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਕੀ ਬਣਿਆ ? ਬਾਬਾ ਨਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮੈਂ' ਤੇ 'ਮੈਂ' (ਹਉਮੈਂ) ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਭਗਤੀ ਕਦੇ ਉਪਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਹਾੜ ਦੇ ਉੱਪਰ ਵੀ ਪਾਣੀ ਹੈ ਤੇ ਥੱਲੇ ਵੀ ਪਾਣੀ ਹੈ ਪਰ ਪਹਾੜ ਦੇ ਥੱਲੇ ਗੰਦਾ ਪਾਣੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਪਹਾੜ ਦੇ ਉਪਰਲਾ ਪਾਣੀ ਥੱਲੇ ਵਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਥੱਲੇ ਵਾਲੇ ਗੰਦੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਪਹਾੜ ਦੇ ਥੱਲੇ ਵਾਲਾ ਗੰਦਾ ਪਾਣੀ ਉੱਪਰ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਨਸਾਨ ਗੰਦੇ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਥੱਲੇ ਪਿਆ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਮਿ...

  एक बार कथन करते हुए बाबा नंद सिंह जी महाराज नम्रता के महत्त्व के बारे में बता रहे थे। किसी ने बीच में से पूछा कि करामात क्या है?  तो बाबा जी ने फ़रमाया- नम्रता ही सबसे बड़ी करामात है। जितनी अधिक नम्रता होगी उतनी ही बड़ी करामात होगी। रावण के पास बड़ी शक्ति थी, बड़ी करामात थी। वह चारों वेदों का ज्ञाता और तपस्वी था। इतनी शक्ति होते हुए भी उसमें नम्रता और गरीबी (दीनता) नहीं थी तो देखो उसका क्या परिणाम हुआ? हिरण्यकश्यप (प्रहृलाद भगत के पिता) ने कठिन तपस्या की और सारे वर प्राप्त किए। इतनी शक्ति होते हुए भी नम्रता और गरीबी नहीं थी, तो उसका कितना बुरा परिणाम हुआ? औरंगजेब के हाथ में भी बहुत-सी शक्ति थी। वह खुदा की इबादत भी करता था। पर नम्रता और गरीबी न होने के कारण आखिर उसका भी कैसा परिणाम हुआ? बाबा नरिन्दर सिंह जी ‘मैं और अहं’ (अहंकार) में की गई भक्ति कभी फलित नहीं होती।  जिस तरह पहाड़ के ऊपर भी पानी है और नीचे भी पानी है, पर पहाड़ के नीचे का पानी गंदला है। जब पहाड़ के ऊपर का पानी नीचे की ओर बहता है तो वह नीचे वाले गंदले पानी को साफ करता जाता है। पर पहाड़ के नीचे का गंदला पानी ऊपर नहीं ...

  ਦੂਜੀ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਮੇਰੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਬੀਬੀ ਅਜੀਤ ਕੌਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਪੁਸਤਕ ਲਿਖਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਉਹ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇ ਦਰ ਘਰ ਦੀ ਨਿਰਾਲੀ ਸ਼ਾਨ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਵਾਲੀ ਧਾਰਮਿਕ ਰੂਹ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਸਦਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੁੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਾਰ ਚਮਤਕਾਰੀ ਤਜਰਬੇ ਵੀ ਹੋਏ ਸਨ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਮੈਂ ਫਿਰ ਕਦੇ ਲਿਖਾਂਗਾ। ਇੱਥੇ ਮੈਂ ਕੇਵਲ 1955 ਦੀ ਇਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਘਟਨਾ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ (ਬੀਬੀ ਅਜੀਤ ਕੌਰ ਦੇ) ਪਤੀ ਵੱਲੋਂ ਇਕ ਤਾਰ ਆਈ ਕਿ ਇਕ ਵੱਡਾ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ (ਬੀਬੀ ਅਜੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ) ਹਸਪਤਾਲ ਦਾਖ਼ਲ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਪਿਤਾ ਜੀ ਆਪਣੇ ਖੇਤੀ-ਫਾਰਮ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਗਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਇਹ ਖ਼ਬਰ ਸੁਣ ਕੇ ਉਹ ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਤੋਂ ਜੰਮੂ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਬੀਬੀ ਅਜੀਤ ਕੌਰ ਦਾ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਜਿਉਂ ਹੀ ਇਹ ਵੱਡਾ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਹੋ ਕੇ ਹੱਟਿਆ ਤਾਂ ਇਕ ਡਾਕਟਰ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਥੀਏਟਰ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਿਤਾ ਜੀ ਆ ਕੇ ਉਸ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਤੇ ਢਹਿ ਪਏ। ਇਹ ਡਾਕਟਰ ਸਦਾ ਰਖਵਾਲੇ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਸਨ। ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੇ ਹੀ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਜੀਵਨ ਬਖਸ਼ਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਸਿਰ ਉਤਾਂਹ ਚੁੱਕਿਆ ਤਾ ਬਾਬਾ ਜੀ ਅਲੋਪ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਪ...

दूसरी पवित्र आत्मा मेरी बड़ी बहिन बीबी अजीत कौर है , जिसने   मुझे   यह पुस्तक लिखने के लिए प्रेरणा दी है। वह श्री गुरु नानक जी के नित्य   संपर्क   में रहने वाली धार्मिक महिला   थी। उसका ध्यान सदैव   सतिगुरु   जी के चरणों में जुड़ा रहता   था   । उसको बाबा जी के प्रेम में कई बार चमत्कारी अनुभव भी हुए   थे   । इनके विषय में मैं फिर कभी लिखूँगा। यहाँ पर मैं केवल वर्ष 1955 के आस - पास की एक छोटी - सी घटना का वर्णन कर रहा हूँ। पिता जी को उसके ( बीबी अजीत कौर के ) पति की ओर से एक तार मिला कि एक बड़ा आप्रेशन करने के लिए उसको ( मेरी बहिन को ) अस्पताल में दाखिल करवा दिया है। पिता जी अपने कृषि - फार्म के किसी कार्य के लिए फिरोज़पुर गए हुए थे। यह समाचार सुन कर वह फिरोज़पुर से जम्मू पहुँच गए। उस समय बीबी अजीत कौर का आप्रेशन हो रहा था। ज्यों ही यह बड़ा आप्रेशन समाप्त हुआ तो एक डाॅक्टर आप्रेशन थियेटर से बाहर...