ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਗੋਬਿੰਦ ਪ੍ਰੇਮ
ਇੱਕ ਦਫਾ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਇੱਕ ਪਾਵਨ ਸਾਖੀ ਸੁਣਾਈ।
ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਪਾਠ ਸੁਣ ਕੇ ਦਸਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਦੀ ਕਲਗੀ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ ਹੈ, ਮਸਤਕ ਤੇ ਲਗਾਇਆ ਹੈ ਤੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ ਹੈ। ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਬੈਠੇ ਹਨ ਤੇ ਇੱਕ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ-
ਇਸ ਵੇਲੇ ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਕੋਈ ਐਸਾ ਭਾਗਸ਼ਾਲੀ ਸਿੱਖ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇਤਰਾਂ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਲਗੀਧਰ ਪਿਤਾ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ਹੋਣ?
ਸਾਧ ਸੰਗਤ ਜੀ ਭਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਪਹਾੜ ਦੀਆਂ ਖੁੰਦਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਜਾ ਲੱਭਿਆ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਨੇਤਰਾਂ ਨਾਲ ਸਾਹਿਬ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ਹਨ ਉਹ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਉਣਾ ਹੋਇਆ ਹੈ? ਅੱਗੋਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਇਹ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇਹ ਪਿਆਸ ਉੱਠੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵੇਲੇ ਕੋਈ ਐਸਾ ਗੁਰਸਿੱਖ ਵੀ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਦਸਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ਹੋਣ।
ਬੜੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ- ਜੀ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਜਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡਾ ਪਤਾ ਦਿਆਂਗੇ ਅਤੇ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਆਉਣਗੇ।
ਅੱਗੋਂ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਕਹਿਣ ਲਗਾ- ਨਹੀਂ, ਅਸੀਂ ਹੀ ਚਲਦੇ ਹਾਂ।
ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਆਏ ਹਨ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਵੀ ਦਰਬਾਰ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਤਸ਼ਰੀਫ ਲਿਆਏ ਹਨ। ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਉੱਠੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਤੇ ਮਸਤਕ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਉਸਦੇ ਚਰਨਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆਂ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਦਾੜ੍ਹੇ ਨਾਲ ਚਰਨਾਂ ਨੂੰ ਸਪਰਸ਼ ਕੀਤਾ, ਝਾੜਿਆ ਹੈ ਤੇ ਫਿਰ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਹੈ- ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ, ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ, ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ, ਮੇਰੇ ਬਾਬਲ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇਤਰਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਹਨ?
ਤਾਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਫੁਰਮਾਉਣ ਲੱਗੇ- ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਅਸੀਂ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਹੁਕਮ ਅਤੇ ਰਜਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਛਤਰ ਛਾਇਆ ਹੇਠ ਤਿੰਨ ਯੁੱਧ ਲੜੇ ਹਨ।
ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਇੱਕ ਮਨ ਇੱਕ ਚਿੱਤ ਹੋ ਕੇ ਸੁਣ ਰਹੇ ਹਨ।
ਫੁਰਮਾਇਆ- ਜਿਸ ਵਕਤ ਵੀ ਅਸੀਂ ਯੁੱਧ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਾਹਿਬ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਇੱਕ ਚੌਂਕੀ ਦੇ ਉੱਤੇ ਨੰਗੇ ਚਰਨਾਂ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇੱਕ ਲਾਈਨ ਬਣਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਮਸਤਕ ਰੱਖਦੇ ਸੀ। ਮਸਤਕ ਰੱਖ ਕੇ ਗਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਚਰਨ ਕਮਲਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦੇ ਸੀ। ਜਿਸ ਵਕਤ ਸੀਸ ਉੱਤੇ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨੇ, ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਾਹਿਬ ਆਪਣੇ ਪਾਵਨ ਮੁੱਖ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਵਾਰੀ “ਨਿਹਾਲ, ਨਿਹਾਲ, ਨਿਹਾਲ” ਬੇਲਕੇ ਸਾਨੂੰ ਨਿਵਾਜਦੇ ਸਨ।
ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੋ ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਾਡੀ ਅਵਸਥਾ ਸੀ, ਉਹ ਇਹ ਗਰੀਬ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਦਰ ਤੋਂ ਜੋ ਬਖਸ਼ਿਸ਼, ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵਰਸਦਾ ਸੀ ਉਹ ਉਹੀ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬੀਰ ਰਸ, ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਚੀਜ਼ ਜੋ ਤੁਰਦੇ ਵੇਲੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾਂ ਸੀ, ਉਸ ਮੌਤ ਨੂੰ ਜਾ ਕੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾ ਜੂਝੀਏੇ...। ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਉਸ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਅਮਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਮੌਤ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਫਤਹਿ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ। ਦਸ਼ਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਦੀ ਨਦਰ ਨਾਲ ਜੋ ਜਾ ਕੇ ਫਿਰ ਉੱਥੇ ਯੁੱਧ ਲੜਨਾ, ਫਿਰ ਯਾ ਤੇ ਜਿੱਤ ਕੇ ਆਉਣਾ ਯਾ ਉੱਥੇ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਜਾਣਾ। ਕੀ ਮਜ਼ਾਲ ਹੈ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਪਿੱਠ ਦਿਖਾਈ ਹੋਵੇ। ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ, ਉਸ ਮਸਤੀ ਔਰ ਸਰੂਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹਾਂ ਹੁਣ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਉਸ ਪਿਆਰ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਵੈਰਾਗ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਇੱਕ ਸੁਆਸ ਕਟ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਫੁਰਮਾਇਆ-
ਜੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ॥
ਪਿਤਾ ਜੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੈਰਾਗ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਧਾਰਾ ਵਹਿ ਰਹੀ ਹੈ। ਫੁਰਮਾਇਆ-
ਓਹੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਸਭ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ॥
ਦਸੋਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀਆਂ ਜ਼ਲਵਾ ਫਰੋਜ਼ ਹਨ। ਪਿਤਾ ਜੀ ਦਾ ਵੈਰਾਗ ਦੇਖ ਕੇ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਿ-
ਪੁੱਤ ਫਿਰ ਉਹ ਨਦਰਿ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈਂ?
ਫਿਰ ਪਿਤਾ ਜੀ ਫੁਰਮਾਉਂਣ ਲੱਗੇ-
ਸਾਧ ਸੰਗਤ ਜੀ ਫਿਰ ਉਹ ਪਿਤਾ ਜੀ ਫੁਰਮਾਉਂਣ ਲੱਗੇ-
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦਾਤਾ ਬਖਸ਼ ਲੈ। ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਬਖਸ਼ ਲੈ॥
Comments
Post a Comment