divine tales

( यह  घटना  एक सीनियर सब-जज ने  बताई है, जिसने पहली बार उनके दर्शन किए हैं)।   झंग मघियाणे के रेलवे स्टेशन से बाबा नंद सिंह साहिब ने गाड़ी पकड़नी है। विशाल संगत इकट्ठी हो गई है। गाड़ी के आने में अभी विलंब था ।   बाबा नंद सिंह साहिब प्लेटफार्म पर विराजमान हैं। बाबाजी के चारों तरफ संगत बैठ गई है।  बाबा जी अमृत का महत्त्व बता रहे हैं- जिस  सिक्ख ने अमृत छका है, अमृतधारी है, वह मर्यादा में रहता है और गुरु परायण है,  उस सिक्ख की पदवी क्या है? उन्होंने फिर फ़रमाया-  देवता, सुर, नर, मुनि-जन, सब इस पदवी की कामना करते हैं पर उस तक पहुँच नहीं सकते। (जिस  सिक्ख ने अम्रित छक्या है, अमृतधारी है, रहिणी विच रहंदा है, गुरु पराइण है, उस सिक्ख दी पदवी की है?  फिर फ़रमाया-  देवते, सुर, नर, मुन, जन इह सभ इस पदवी नूं लोचदे हन पर पुज नहीं सकदे।) बाबा जी फ़रमाने लगे- जिस समय सिक्खों पर मुसीबतों के पहाड़ टूटने लगे, सिक्खों के सिरों का मोल लगना शुरू हो गया, तब सिक्खों को जंगलों में छुपकर वक्त काटना पड़ा। उन्हें अपनी जरूरतें पूरी करने के लिए गाँव में ...

  ਸਾਧ ਸੰਗਤ ਜੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿਮਰਤਾ ਦਿਖਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਾਜ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਸ ਦੇ ਬਾਰੇ 'ਚ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ- ਇਨ ਹੀ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੇ ਸਜੇ ਹਮ ਹੈਂ, ਨਹੀਂ ਮੋ ਸੇ ਗਰੀਬ ਕਰੋਰ ਪਰੇ॥ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿਮਰਤਾ ਹੈ? ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਾਜਿਆ ਹੈ... ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਪੈਗੰਬਰ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਹੈ- ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਸਾਜਣਾ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਾਜਿਆ ਹੈ।  ਸਾਹਿਬ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਪਣੀ ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਚੜ੍ਹਾਉਂਦੇ। ਦਸਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਆਪਣੀ ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਚੜ੍ਹਾਉਂਦੇ, ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਜ਼ੂਰ ਸਾਹਿਬ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਖ਼ਰੀ ਖੇਡ ਵਰਤਾਉਣ ਵੇਲੇ ਵਚਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਜਿਹੜਾ ਵੀ ਇੱਥੇ ਸਾਡੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਪਾਏਗਾ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁਲਾਂ ਗਲ ਜਾਣਗੀਆਂ। ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਇਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਨਿਜ਼ਾਮ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਨੇ ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪਾਸ ਜਿਹੜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਿੱਤਰ ਸਨ, ਭੇਜਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਐਲਾਨੀਆਂ ਉੱਠ ਕੇ ਕਿਹਾ- ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ- ਇੱਕ ਕੁਲ ਕੀ ਐਸੇ ਗੁਰੂ ਵਾਸਤੇ ਸੈਂਕੜ੍ਹਾਂ ਕੁਲਾਂ ਕੁਰਬਾਨ। ਅਹਿਲਕਾਰ, ਮਿਸਤਰੀ, ਸਭ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ। ਬਹੁਤ ਪੈਸਾ ਭੇਜਿਆ ਅਤੇ ਉਥੇ ਸੇਵਾ ਕਰਾਈ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਤਿਆਰ ਕਰਵਾਇਆ। ਸਾਧ ਸੰਗਤ ਜੀ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਵਰਤ ਰਹੇ ਹਨ। ਪਿਤਾ...

(ਇਕ ਸੀਨਅਰ ਸਬ ਜੱਜ ਜਿਸਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ਸਨ, ਇਹ ਬਚਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੱਸੇ)। ਝੰਘ ਮਘਿਆਣੇ ਦੇ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ, ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਗੱਡੀ ਫੜਨੀ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਸੰਗਤ ਇੱਕਠੀ ਹੋਈ, ਗੱਡੀ ਲੇਟ ਸੀ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਬਾਹਰ ਬਿਰਜਾਮਾਨ ਸਨ ਬਹੁਤ ਸੰਗਤ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਬੈਠ ਗਈ।  ਬਾਬਾ ਜੀ ਇਸ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਕੀਮਤ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਸਿੱਖ ਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਿਆ ਹੈ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਹੈ, ਰਹਿਣੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਗੁਰੂ ਪਰਾਇਣ ਹੈ ਉਸ ਸਿੱਖ ਦੀ ਪਦਵੀ ਕੀ ਹੈ? ਫਿਰ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਿ- ਦੇਵਤੇ, ਸੁਰ, ਨਰ, ਮੁਨ, ਜਨ ਇਹ ਸਭ ਇਸ ਪਦਵੀ ਨੂੰ ਲੋਚਦੇ ਹਨ ਪਰ ਪੁੱਜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਬਾਬਾ ਜੀ ਫੁਰਮਾਉਂਣ ਲੱਗੇ..। ਜਿਸ ਵਕਤ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇ ਪਹਾੜ ਟੁੱਟ ਪਏ, ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਪੈਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ, ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਲੁਕ ਕੇ ਵਕਤ ਕੱਢਣਾ ਪਿਆ ਪਰ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਪਿੰਡਾਂ 'ਚ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਐਸੇ ਮੌਕੇ ਵੀ ਆਏ ਜਦੋਂ ਉੱਥੇ ਛਾਪੇ ਪਏ। ਪਿੰਡਾਂ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਸਿੱਖ ਦੇ ਆਚਰਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ ਤੇ ਇੱਜਤ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਛਾਪੇ ਪਏ, ਐਸਾ ਮੌਕੇ ਵੀ ਆਇਆ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਲੜਕੀਆਂ ਨਾਲ ਸੁਵਾ ਦਿੱਤਾ, ਇਹ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਡਾ ਦਾਮਾਦ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਫੁਰਮਾਉਣ ਲੱਗੇ ਕਿ- ਉਸ ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਸਿੱਖ, ਜਿਹੜਾ ਰਹਿਣੀ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਹੈ ...

साधसंगत जी,  गुरु गोबिंद सिंह साहिब  किस तरह की विलक्षण विनम्रता दिखा रहे हैं?  गुरु गोबिंद सिंह साहिब, सच्चे पातशाह जिसको सज्जित कर रहे हैं उसके बारे में कह दिया है- इन ही की किरपा के सजे हम हैं न हीं मो सो गरीब करोर परे।   यह किस तरह की विनम्रता है?  जिसे कभी किसी पैगम्बर ने सजाया (सज्जित किया) है, वही स्वयं कह रहा है-  मैंने इनको क्या सजाना, यह तो इन्होंने ही मुझे सज्जित किया (सजाया) है। साहिब, सच्चे पातशाह अपनी बाणी को श्री गुरु ग्रंथ  साहिब में अंकित नहीं करते। दशमेश पिता अपनी बाणी को इसलिए नहीं अंकित कर रहे कि वे गुरु नानक के साथ अपनी तुलना नहीं करते हैं।  यहाँ तक कहा जाता है कि ‘हजूर साहिब’ में सच्चे पातशाह ने आखिरी खेल को चरितार्थ करते समय यह वचन कर दिया कि जो भी हमारी यहाँ निशानी बनाएगा उसके कुल का नाश हो जाएगा।  यह संदेश जिस समय निजाम हैदराबाद ने  अपने मित्र महाराजा रणजीत सिंह के पास भिजवाया तो उस समय दरबार में उठकर महाराजा रणजीत सिंह ने यह  घोषणा करते हुए कहा- एक कुल तो क्या ऐसे गुरु के वास्ते सैकड़ों कुल कुरबान। (इक ...

  ਦਾਸਨ ਦਾਸ ਰੇਣੁ ਦਾਸਨ ਕੀ ਜਨ ਕੀ ਟ ਹਲ ਕਮਾਵਉ || ਸਰਬ ਸੂਖ ਬਡਿਆਈ ਨਾਨਕ ਜੀਵਉ ਮੁਖਹੁ ਬੁਲਾਵਉ || ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਗੁਰਗੱਦੀ ਤੇ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਹੋਣ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਦੇਸਾਂ-ਪ੍ਰੇਦਸਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਈ |  ਦੂਰ-ਦੂਰ ਤੋਂ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਸੰਗਤਾਂ ਸ੍ਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਪੰਜਵੇਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਆਉਣ ਲਗ ਪਈਆਂ | ਕਾਬਲ ਦੀ ਸੰਗਤ ਵੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸ੍ਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ | ਆਖ਼ਰੀ ਦਿਨ ਵਿਆਕੁਲ ਸੰਗਤ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਇਹ ਅਰਦਾਸਾ ਸੋਧ ਕੇ ਕਿ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਦੀਵਾਨ ਤੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਲੰਗਰ ਛਕਾਂਗੇ, ਆਪਣੇ ਆਖ਼ਰੀ ਪੜਾਉ ਤੋਂ ਚਾਲੇ ਪਾ ਦਿੱਤੇ ਪਰ ਨਾਲ ਬਿਰਧ ਪੁਰਸ਼ਾਂ, ਬੀਬੀਆਂ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਕਰਕੇ ਸੰਗਤ ਜਦੋਂ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮੀਲ ਦੂਰ ਹੀ ਸੀ ਤਾਂ (ਰਾਹ ਵਿੱਚ) ਰਾਤ ਪੈ ਗਈ| ਦਿਨ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਨਾਲ ਉਹ ਥੱਕੇ ਥੱਕੇ ਅਤੇ ਭੁੱਖੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ| ਇਧਰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਆਪਣੇ ਮਹਿਲ ਮਾਤਾ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਤਰ੍ਹਾ-ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭੋਜਨ ਪਦਾਰਥ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ | ਭੋਜਨ ਪਦਾਰਥ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਏ | ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਗੰਗਾ ਜੀ ਭੋਜਨ-ਪਾਣੀ ਆਪਣੇ ਸੀਸ ਤੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਉਸ ਅਸਥਾਨ ਵੱਲ ਤੁੱਰ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਕਾਬਲ ਦੀ ਸੰਗਤ ਨੇ ਪੜਾਅ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ | ਗੁਰੂ ਜੀ ਤੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਥ...

दासन दास रेणु दासन की जन की टहल कमावउ ॥ सरब सूख बडिआई नानक जीवउ मुखहु बुलावउ ॥२॥ एक बार   बाबा नंद सिंह जी   महाराज के पवित्र मुखारविन्द से ज्ञान-अमृत की धारा इस प्रकार निकली- श्री   गुरु अर्जुन देव   जी के गुरु-गद्दी पर विराजमान होने की खबर देश-देशान्तर में फैल गयी। दूर-दूर से श्रद्धालु संगते पाँचवे   गुरु नानक  -  श्री   गुरु अर्जुन देव   के दर्शनों के लिए अमृतसर में आनी शुरु हुईं। गुरु जी के दर्शन के लिए काबुल की संगत भी अमृतसर की ओर आ रही थी। दर्शनों के लिए व्याकुल हुई संगत ने आख़िरी दिन सुबह-सवेरे यह अरदास-कामना की कि वे शाम के दीवान में गुरु साहब के दर्शनों के बाद ही लंगर का प्रसाद लेंगे। ऐसा विचार करके वे अपने आख़िरी पड़ाव से शीघ्रता से रवाना हुए। पर वृद्ध पुरुषों , स्त्रियों और बच्चों के साथ होने के कारण वो संगत जब श्री हरमन्दिर साहब से कुछ मील दूरी पर थी , तो रास्ते में ही रात पड़ गयी। दिन के सफर से वे स्वयं को थके-थके और भूखे महसूस कर रहे थे। इधर श्री   गुरु अर्जुन   साहब जी अपनी जीवन-संगिनी , माता गंगा जी को अपने हाथ से त...

साधसंगत जी, आज हम उस खालसे का जन्मदिन मना रहे हैं तो उस अमरगाथा का एक और सुनहरी पृष्ठ खोलकर हमें उसके दर्शन कर लेने चाहिए। मेरे साहिब दशमेश पिताजी संदेश भेजते हैं, सारी संगत को बुलाते हैं। सारे  सिक्ख  हाजिर होते हैं। आनन्दपुर साहिब में, 80 हजार सिक्ख हैं जो प्रतीक्षा कर रहे हैं। सतिगुरु  का इंतजार कर रहे हैं, वे उनके हुक्म की प्रतीक्षा में हैं। सतिगुरु बाहर तशरीफ़ लाए हैं, सभी नमस्कार कर रहे हैं, माथा टेक रहे हैं।  साहिब पूछ रहे हैं - कि आप कौन हैं?   ( संगत ) - गरीब निवाज, हम सिक्ख हैं।  साहिब पूछते हैं- किसके सिक्ख?   ( संगत )-  सच्चे पातशाह,आपके सिक्ख।  ( साहिब )- हम कौन हैं?   ( संगत )-  गरीबनिवाज, आप हमारे गुरु हैं।  इस रिश्ते को याद कराते हुए वे सिक्ख और गुरु के रिश्ते की पहचान को लक्षित करते हैं, एक परीक्षा लेते हैं।  सिक्ख और गुरु का सम्बन्ध है क्या?  इस पर फ़रमाते हुए कहते हैं-   आज  गुरु को अपने सिक्खों से एक जरूरत पड़ गई है।  सभी उठकर खड़े हो गए ।   ( संगत )-  सच्चे पातशाह !...